Blaski i cienie mojej PRACY 😶‍🌫️ Czy miewam KRYZYSY?

Ostatnio copyśrody składają się z pytań, które mi zadajecie w prywatnych wiadomościach. Ma to swoją dobrą dynamikę, więc pewnie tak to będzie wyglądało, dopóki Wasze pytania się nie wyczerpią. Dzisiaj o blaskach, cieniach i tematach, których unikam. 

Jesteś taka pozytywna, czy masz jakieś kryzysy?

Nie. Nie mam żadnego. Oczywiście, żartuję. Mam umysł, który jest gotów mieć kryzys co 5 sekund, pod warunkiem że nastroi się bardzo negatywnie. Nauczyłam się jednak pracować ze swoją głową i ze swoim umysłem, dlatego:

• bardzo dbam o treści, którymi karmię swoją głowę, 
• szybko ucinam toksyczne relacje i obecnie nie mam nikogo takiego w swoim otoczeniu, więc żyje mi się dobrze,
• wierzę w rzeczy niemożliwe, przez co wielokrotnie byłam wyśmiewana - a jednak dochodziłam do swoich celów, nawet tych, które w momencie wypowiedzenia ich na głos wydawały się wielu osobom absurdalne.

Praca nad sobą daje ugruntowanie

Okazało się, że cała ta praca nad sobą związana z wykreowaniem nawyków pozytywnego myślenia, przestrojeniem własnej perspektywy przydała mi się bardzo w momencie, gdy parę miesięcy temu dowiedziałam się, że jestem chora na chorobę autoimmunologiczną. 

Kryzys przyszedł w postaci rzutu, który wyłączył mnie z pracy na dwa tygodnie. Musiałam przestroić się na robienie pewnych rzeczy inaczej, ale już wiedziałam, że topienie się w kryzysie mi nie pomoże. Zaczęłam akceptować swoje emocje, obawy. Coś się skończyło i coś się zaczęło, coś, czego nie znam i co poznawać jest tym trudniej, że nie ma jednego wzoru chorowania. 

Praca, której nie widać i choroba, której nie widać

Takie combo. Jeśli się temu przyjrzeć, to jest to z pewnej perspektywy nawet zabawne. Choć zawód copywritera jest już o wiele bardziej rozpoznawalny, niż wtedy, kiedy zaczynałam - wciąż wiele osób uważa, że nie jest to prawdziwa praca. Z punktu widzenia obserwatora, copywriter TYLKO siedzi przy komputerze. Przecież tych wszystkich procesów, które dzieją się w głowie nie widać w  momencie, gdy siedzi przy pracy. 

Jest to na swój sposób śmieszne, że oprócz pracy, której nie widać, mam też chorobę, której nie widać. Owszem, była widoczna w momencie rzutu i jakiś czas po nim, kiedy schudłam i nie miałam do końca władzy nad lewą stroną mojego ciała. Jednak teraz, kiedy z zewnątrz nic nie widać, bo wszystko wizualnie wróciło do normy - ludzie, którzy mijają mnie na ulicy w życiu nie powiedzieliby, że na coś choruję. Jakby się tak zastanowić, jest to całkiem tricky. Jest to jakiś taki rodzaj alienacji, który po prostu JEST. Mogę się w nim pławić i nie wiadomo jak celebrować, a mogę robić swoje. I wybieram to drugie. 

Przez wiele lat mój mail zaczynał się od słów: alternative.monster

Aż trudno uwierzyć, jak bardzo to do mnie przyrosło. Rzeczywiście jestem osobą, która żyje z gruntu alternatywnie i przeczy większości schematów. Związanych z pracą, czy twórczym działaniem. A jeszcze jak dorzucicie do tego edukację domową i system wartości, który nieszczególnie pasuje do społecznego pędu - to już w ogóle wychodzi mieszanka wybuchowa.

Teraz jest mi dobrze, pomimo i ponad chorobowymi okolicznościami, ale życie trochę pod wiatr wcale nie jest łatwe i wiąże się z różnymi kryzysami. Czy miewam kryzysy twórcze? Tak. Ale przeważnie jest to dla mnie sygnał, że czas odpocząć lub zmienić perspektywę i działać dalej. W szkole jesteśmy uczeni nauki do upadłego, a jest to największa głupota naszych czasów. Zmęczony umysł być może jest w stanie nauczyć się czegoś na pamięć, ale nie wygeneruje z siebie nowej jakości, bo pracuje na resztkach energetycznych.

Kiedy pojawi się kryzys twórczy...

• Zrób coś innego niż zwykle.
• Zachowaj się inaczej, niż masz w zwyczaju.
• Zmień perspektywę: wyjdź z domu, wyjedź na krótką wycieczkę, idź na spacer, albo połóż się na podłodze i poćwicz jogę.
• Nie siedź i nie czekaj, aż przejdzie.
• Nie próbuj się zmuszać. 
• Zaakceptuj to, że masz kryzys i zrób coś innego. 
• Przyrządź nowe danie/zaangażuj się w nową sprawę.

Trzymaj się zdrowo.🍀

Cześć!