Aforystycznie towarzyszy mi przymrużenie oka
Kiedy mam ochotę na coś lekkiego do czytania, a równocześnie z nutą pieprzu cayenne, sięgam po tomiki mojego Taty. Tak, wspomniany poniżej Wojciech Edmund to mój Tata, a Wy w ten sposób poznajecie moje panieńskie nazwisko. ;)
Aforystycznie
Tomik "Aforystycznie" poniekąd powstawał na moich oczach. Poniekąd, albowiem mój Tata się pochwalił książeczką dopiero gdy już miał jej fizyczny egzemplarz. Później ja urządziłam Tatę w taki sam sposób, no można powiedzieć, że spełniłam proroctwo zawarte w dedykacji, którą mi Tata napisał w swojej książeczce, a którą zostawię dla siebie. :)
"Aforystycznie" to zbiór myśli krótkich i wyrazistych. Momentami siarczystych, ale też rzeczywistych i prawdziwych. Lubię ten sposób mówienia nie wprost , który równocześnie jest... bardzo bezpośredni. Jeden z moich ulubionych cytatów to:
Podsunięto mi artykuł, więc przeczytałem -
kolejny zajmujący czas wywód erudyty
z kompleksem filozofa-fachowca.
Tak się składa, że miałam wiele do czynienia pewnym erudytą i jego kompleksem. I została we mnie ogromna zadra w związku z sytuacją, której tutaj poruszać nie będę. Wydaje mi się, że dla dobra współczesnej filozofii, której dobro nadal leży mi na sercu, dobrze by było aby filozofowie z kompleksem fachowca wyjęli kija z wiadomej części ciała i użyli go do czegoś praktycznego. Na przykład można użyć takiej metalowej końcówki, która po nałożeniu na kij stworzy łopatę. Wystarczy trochę pomachać i nagle przestaje nas obchodzić sposób istnienia dziury w płocie. :D Więcej życia pryki ! :D
Wybaczcie dygresję, a teraz do rzeczy. "Aforystycznie" to zbiór myśli, w których mój Tata porusza wiele tematów i tak naprawdę mogłabym pisać teksty na ich podstawie. Wydaje mi się, że ta książka zbiera doświadczenia, które w mniejszym lub większym stopniu dotyczą nas wszystkich i każdy jest w stanie pomyśleć sobie sytuację, która będzie obrazem dla wybranego aforyzmu.
Przymrużenie oka
A "Przymrużenie oka" jest całkiem inne, ale jakby wciąż odwołujące się do źródeł tego, co było w "Aforystycznie". Nadal są to krótkie i rzeczowe myśli. Przepełnione chłodnym, acz nie pozbawionym emocji spojrzeniem. Wypowiedziane, ale jakby pozostawione w domyśle.
I tym razem realizuję dedykację, którą Tata napisał mi w książeczce, ale również to zostawię dla siebie. W "Przymrużeniu oka" także wybrałam sobie cytat, z którego zaśmiewałam się do łez, a który nadal budzi moje głębokie rozbawienie:
Denerwuję się, za dnia nie mogąc posiąść jej mądrości.
Może jednak sowa mi nerwy wyratuje i zmierzchu.
Jeśli nie wiecie o co chodzi i dlaczego mnie to śmieszy, poczytajcie trochę o symbolice Sowy Minerwy i nie zaszkodzi też przeczytać co nieco o Heglu. To mi przypomniało również, że wielkie myśli niektórych filozofów zredukowałabym najchętniej do zera. Jednak mimo wszystkich filozoficznych uniesień, mam wrażenie, że stąpam po ziemi bardziej niż niektórzy, ale wciąż mniej niż inni ;)
Stop dygresjom! Bo znowu sobie pozwoliłam, ale już nie tak bardzo jak poprzednio. :D "Przymrużenie oka" podobnie jak "Aforystycznie" nakłania do refleksji, a czasami do refleksologii, bo łatwo nabawić się nerwicy we współczesnym świecie. :D
Podsumowując...
Wpadnijcie na bloga mojego Taty i zajrzyjcie do tych książek, myślę, że warto. :) Ale nie polecam ich dlatego, że jestem córką swojego Taty, lecz dlatego, że uważam, że są dobre. I sama uwielbiam do nich wracać. Okażą się dobrą lekturą w przerwie od innych zajęć, ale na pewno też umilą podróż pociągiem, czy samochodem :)
